Bir Birsen Şarkısında.

Yorulduğunda kaçtığın o tınıyı hatırlıyorum, bir o yana bir bu yana deyip ardından derinlere giden o sararıp soldu cümlesini. Seni sevdiğimden yaptığım her şeyin sensizliğe oluşu var bir de önümde. Öylesin ki sen insanı öldürürsün, güldürürsün. Söylenecek bir şey kalmıyor bu gidişle, toparlanacak bir şey de belki. O an şu gelse kulağa; yazılır belki söze şarkılar. Sonrası yazılıyor da. Bir odaya saklıyorum kendimi kimse çığlıklarımı duymuyor ama ben atıyorum içimdekileri. Sonra açıklamasını yapıyorum kendimce biraz sessiz, biraz huysuz. Sonra aynaya bakıyorum; sesim var mı ruhum hala sağ mı? Beklenen her şeye karşılık bunu soruyorum. Düşünüyorum; her şey gözümün önünde tekrar ve şarkı çalıyor. Onca anlatılana rağmen şunu söylüyor: Her söz boş belirsiz, nerde çaba?